Bio

EN - General Short Biography - Long Biography - Interests - Influences

Plus bas - FR - Biographie courte générale - Biographie longue - Intérêts - Influences

Onderaan - NL - Algemene korte biografie - Lange biografie - Interesses - Invloeden

 

General Short Biography

Louis-Philippe Loncke is an explorer, adventurer, consultant, film maker, speaking coach and entrepreneur. He has degrees in engineering and management. In 2002 he was sent to Singapore for work and started scuba diving. Two years later he went to travel, dive and hike for an entire year in Australia and New Zealand. He walked a total of 2000 km and dove 100 times. After meeting a few explorers back in Europe, he returned to Australia to accomplish his first 3 expeditions. All world firsts.

He has done many expeditions from solo extreme treks across deserts, long distance sea-kayaking on rivers or lakes, scientific or expeditions to raise awareness for an ecological cause. Most of his expeditions were prepared while still having a full-time job as consultant in IT/Privacy. After many years of doing expeditions (2006-...) he started finally making films in 2021.

He received recognition as torchbearer for the 2012 London Olympics, Life Fellow of the Explorers Club, elected Fellow of the Royal Geographic Society and Ambassador for the Jane Goodall Institute in Belgium. In 2014, he was knighted by Dr. Goodall herself “Sir Iguana”, knight for the Youth, the Animals and the plants at the European parliament. He was a JCI (Junior Chamber International) member for 5 years (2013-2017).

With his own company, he works as freelancer consultancy, consultancy for expeditions and prepares his expeditions and films. In 2011 he started a start-up Expedb (Expedition Database) which is an encyclopedia of expeditions online: a source of inspiration for young explorers, adventurers, scientists and the general public. He knows that if more people are inspired by expeditions and nature, they will start caring more for the environment. His life goal would be to be able to plant and fund the planting of 1 billion trees.

He gives motivational and leadership speeches for corporate companies. He was on a TEDx stage multiple times. He applies the lessons learnt in his corporate jobs to his expeditions and uses his during expeditions experience into his job.


Long Biography - How I became an adventurer and explorer?

I don't know if being born premature is a sign of predisposition to travel and exploration. But if that's the case, I should have been told before I was 25, the age at which I really got caught by the traveling' syndrome. Before that, my holidays were rather resting at the beach with my parents or the boy scouts camps. Scouting was the only activity that put me in contact with nature until I finished my studies.

The trigger happened in several steps. I had just reached my quarter of a century and my employer offered me a six-month project in New York. But after the Bin Laden attacks and the economic crisis of 2001, the company's budget could no longer afford to send me to the US, but only to Singapore for 4 months. I didn't know how to place this country on a map. A colleague who had just returned from there advised me to take scuba diving lessons, which I did as soon as I arrived in the cosmopolitan city, the virus of the underwater world and this excitement for the unknown had reached me. Within 6 months I had obtained my divemaster certificate and had dived in 4 different countries. During these various escapades in Southeast Asian countries, I became aware of how to travel like the backpackers, those long-distance travelers who go from country to country with their round the world ticket. The desire to do the same one day took hold of me.

At the end of the Singapore mission, I had two weeks of leave left. Understanding that in such a short time I could not visit all of Australia (and dive there especially), I opted to visit "all" of New Zealand. I quickly realized that in 2 weeks I wouldn't have done much (yes, I knew nothing about it). I heard about the "Working Holiday Visa" in a hostel. Back in Belgium, I read that Prince Philippe had signed the agreement for this VISA. I write to the foreign affairs of Belgium and Australia to ask what the status is? Australia answers me after 1 month to say to me that it is at the level of Belgium that that blocks. Belgium answers me after 6 months to say, "What is a Working Holiday VISA"? So, I decided to resign and leave with a long-term tourist VISA.

Two months before departure, a friend learning English in Dublin, Ireland, asks me if I don't want to come and join him for a hike (3 days in the Wicklow Mountains). He asks me if I have hiking boots and socks. I reply, "there exist hiking socks?" and I still don't know, I don't know anything about hiking despite walking with the scouts. We follow a path from the book "Walking in Ireland - Lonely Planet" and after a disgusting day we get blisters and decide to give up. Not easy to do 20km of walking. Clearly a failure. Anyway, I have walking boots and I'll need them in New Zealand, a country whose landscapes are praised in the "Lord of the Rings" book and which you can discover on foot.

Around mid-2004 I arrived in Oceania with my diving equipment, with the aim of diving as much as possible. One evening, in a street of Sydney, I see a poster for the BANFF tour, a kind of evening with mountain and adventure films. I decided to go, and I loved this evening of documentaries. I discover that there are people who do extraordinary things. In a bookstore I buy a road atlas and I come across "Walking in Australia - Lonely Planet" which I also buy. A few weeks later, I buy my first car, I go around Australia with one objective: to see as much as possible: landscapes, hikes, dives. I share my photos on a blog. Friends like it and my photos are apparently beautiful. I decided that when I came back, I would do an exhibition about these 12 months in Australia, New Zealand, Fiji, French Polynesia and New Caledonia. I improvise myself as a traveler-photographer and backpacker.

My first contact with adventure films was the one by the Australian adventurer Jon Muir "Alone Across Australia". I was immediately won over by the beauty of his challenge and I realized that it was personally very gratifying to accomplish something out of the ordinary in complete harmony with nature while finding the limits of one's own survival. I discovered with this film the concept of complete autonomy and even finding your own food and water. Jon Muir's achievement is incredible. I later discover that his wife is Belgian. In Darwin, I see the award-winning film "Touching the void". Another film giving a lesson on hope and the mental strength you can muster to get through if you want to live.

In Alice Springs, I met three people from Lille. We decide to do two days and 30 km of the 232 km Larapinta trail through the Outback Mountains. We love it so much that we tell ourselves that one day we'll have to come back to do the whole trek.

After a year of travelling (43,000 km by car, 2,000 km on foot, 100 dives), I set up a photo exhibition in France. I meet a person from the organization "Exploration du monde" who, impressed by what I have achieved, invites me to come and see the conference of Sylvain Tesson, French writer and adventurer. After the conference, Sylvain needs the internet, I invite him to my parents' house, and he sees the poster of my exhibition. He tells me that if I enjoyed doing this I should continue, find an adventure project. He invites me to come to Paris to see another conference on the tour of Lake Baikal in winter by sidecar (motorbike with adjacent basket). In the evening in his flat, I discuss with filmmakers and travelers from all over the world. I start to get interested in adventurers-explorers and the vocabulary used. I think about the Larapinta and not having the budget to pay for the logistics to bring food and water for every 3 days, I think that it is perhaps possible to do the whole trek in complete autonomy and without any assistance. A challenge that seems impossible, but I start my research anyway. Other ideas come to my mind because I know Australia well.

I decided to go back to Australia in 2006-2007. I work as a waiter in a restaurant in Newtown (Sydney) and start to prepare my first 3 adventure-expeditions. For the first expedition, I had to rent a 4WD and find people willing to drop me off at the other end of Larapinta and Mount Zeil. This peak is the highest in the Outback and is not connected to the Larapinta trail. I plan a complete crossing of the national park from west to east with the opening of a new route to reach Mount Zeil. This is the birth of the project "The Mountains of the Outback". A couple of French-Swedish tourists in my hostel in Alice Springs had just crossed the Simpson Desert with their 4WD, they had the necessary experience and accepted. Out of curiosity, I ask them if there are any nice hiking trails in the Simpson because I've never heard of it. They tell me "There is nothing, it's the Simpson, it's THE desert" I don't know it yet. My fourth expedition and first pure exploration expedition with a scientific component will be in 2008 in the Simpson Desert. The rest is on my blog posts.

I’m interested in.

The stories of fellow travelers, adventurers, and challenges of normal people to famous explorers. I think going to the summit of Everest is not important but to do the maximum with what we have is. And this while respecting the local culture and nature. I respect records and challenges having a cultural or educational purpose and that are made without harming other lives or the environment.

The preservation of our environment, long-term thinking on our human development and trying to minimize our energy consumption (water, electricity, waste). We must reduce it before it's too late!!! We must find alternative solutions to the car and maybe encourage a new form of nomadism, the freedom busy people lost.

Music is my stress relief with chocolate. I do not play any instruments. I listen rather to punk-pop-rock or good techno. I can whistle or blow in a harmonica but be careful for your ears.

I don't watch much television, only interesting shows, the news or documentaries. Some movies, no sport but I like watching the world cup. I prefer doing sport even if I haven't done any since 1994 but I keep myself fit and I don't rust. Since the end of 2018, I have been going to the gym to maintain and strengthen myself.

I don't read much beside only magazines. I like to create; my main hobby is to convert an idea or dream into a project and to realize it. I started reading adventure books, they inspire me, make me travel even more and I am aware humans will never stop exploring.

I am interested in cinema. I'd like to shoot small reportages or stories I would have written.

I love to be in harmony with the surrounding nature. Solo trekking in Oceania allowed me to surpass myself, to see stunning landscapes and to observe wild animals in their habitat.

Scuba diving is my first passion. This fear of being confronted to the unknowns’ life under water fascinates me. We are not meant to be there in this liquid but it's worth the risk to be there. Respecting this world and the diving rules are important to come back on the surface with no incident. Nowadays, more and more people become certified divers. I hope we're not changing the behavior of fish towards us. We come from the oceans, it's time humanity understands this and does something to preserve the origin of life on earth.

I like art and especially modern or contemporary art. I often visit museums and art galleries.

Influences

This part describes people, texts, quotes, events, films etc. that had an influence on me.

The fear of risky and extreme sports

There are 2 kinds of fears: the one paralyzing and the one warning from danger. The first often prevents most of the people from surpassing themselves. The second opens the door to unknown emotions to the majority. Moments V. Renard, mountain guide, defines as intense moments of pleasure that one only can feel after being put in a position of mortal risk. The quest of sensations, would it be the only driving force behind these extraordinary sportsmen? Don't they have dreams of glory or appetite for rapidly gained fortunes?

Article extract of the VIF l'EXPRESS, Belgian magazine

"The reason why I love the sea I cannot explain. It is physical. When you dive, you begin to feel like you're an angel."

Commandant Jacques-Yves Cousteau

The Dogme95 charter and its 3 first Danish films: Festen, Idioterne, Mifunes Sidste Sang.

The charter describes the rules shoot real films without special effects where emotions prevail. These films are respectively from Thomas Vinterberg, Lars Von trier and Søren Kragh-Jacobsen

The film Touching the Void

True story about English mountaineers Joe Simpson & Simon Yates during the ascent and descent of the Siula Grande in 1985 in Peru. One of the best mountain rescue stories

Weezer (Blue), Green Day (Dookie), The Rentals (7 more minutes, The Return), K's Choice (Paradise in me), Tears for Fears (Greatests Hits)

Albums I listened to over 100 times, providing me with courage for my exams

 Jon Robert Muir, Australian adventurer

Nowadays, probably the most complete adventurer. The Everest, the North and South Pole and the first ever unassisted crossing of Australia. 128 days from Port Augusta to Burketown

« If ones want, every dream can become a project. Then, one can cut the project in smaller ones, and take them one by one, like you climb the mountain into steps. Too many people think they're imprisoned of their lives. They're wrong. We can all be free, especially us Europeans, really privileged. It only depends on us to go out off the beaten track »

Extract of page 77 of le VIF/L’EXPRESS N°2802 of 18/2/2005

Quote of Maud Fontenoy, who rowed from Lima in Peru to Hiva Oa, Marquesas Islands. She also rowed across the Atlantic Ocean.


Biographie courte générale

Louis-Philippe Loncke est un explorateur, aventurier, consultant, réalisateur de films, coach de prise de parole en public et entrepreneur. Il est ingénieur et diplômé en gestion. En 2002, il est envoyé à Singapour pour son travail et a commencé à faire de la plongée sous-marine. Deux ans plus tard, il part voyager, plonger et faire de la randonnée pendant une année entière en Australie et Nouvelle-Zélande. Il a parcouru un total de 2000 km à pied et a fait 100 plongées. Après avoir rencontré quelques explorateurs de retour en Europe, il est reparti en Australie pour accomplir ses 3 premières expéditions. Toutes des premières mondiales.

Il a réalisé de nombreuses expéditions, comme des treks extrêmes en solitaire à travers des déserts, de longues distances en kayak de mer sur des rivières ou des lacs, d'expéditions scientifiques ou de sensibilisation à une cause écologique. La plupart de ses expéditions ont été préparées tout en ayant un emploi à plein temps en tant que consultant en IT/protection de la vie privée. Après de nombreuses années d'expéditions (2006-...), il a finalement commencé à réaliser des films en 2021.

Il a porté la flamme des Jeux olympiques de Londres en 2012, il est membre à vie de l'Explorers Club, a été élu membre de la Royal Geographic Society et ambassadeur de l'Institut Jane Goodall en Belgique. En 2014, il a été fait chevalier par le Dr Goodall elle-même "Sir Iguana", chevalier pour la jeunesse, les animaux et les plantes au Parlement européen. Il a été membre de la JCI (Jeune Chambre Internationale) pendant 5 ans (2013-2017).

Avec son entreprise, il travaille comme consultant indépendant, fait du conseil en préparation d’expéditions et prépare ses expéditions et ses films. En 2011, il a lancé une start-up Expedb (Expedition Database) qui est une encyclopédie des expéditions en ligne : une source d'inspiration pour les jeunes explorateurs, aventuriers, scientifiques et le public. Il sait que si davantage de personnes sont inspirées par les expéditions et la nature, elles commenceront à se soucier davantage de l'environnement. L'objectif de sa vie serait de pouvoir planter et financer la plantation d'un milliard d'arbres.

Il donne des conférences inspirantes et de leadership en entreprise. Il a donné plusieurs conférences TEDx. Il applique les leçons apprises dans ses missions en entreprise à ses expéditions et utilise son expérience d’expédition dans son travail.

Biographie longue - Comment je suis devenu un aventurier et un explorateur ?

Je ne sais pas si naître prématurément est un signe de prédisposition au voyage et à l'exploration. Mais si c'est le cas on aurait dû me le dire avant mes 25 ans, âge où j'ai vraiment eu un déclic pour le voyage. Avant cela, mes vacances furent surtout repos avec les parents à la plage puis les camps scouts. Le scoutisme a été la seule activité qui m'ait mis en contact avec la nature et cela jusqu'à la fin de mes études.

Le déclic s'est produit en plusieurs étapes. Je venais d'atteindre mon quart de siècle et mon employeur me proposa un projet de 6 mois à New-York. Mais après les attentats de Ben Laden et la crise économique de 2001, le budget de l’entreprise ne pouvait plus m’envoyer aux USA mais seulement 4 mois à Singapour. Je ne savais pas placer ce pays sur une carte. Un collègue qui en revenait me conseilla d'y prendre des cours de plongée sous-marine, ce que je fis dès mon arrivée dans la ville cosmopolite, le virus du monde subaquatique et cette excitation pour l'inconnu m'avaient atteint. En 6 mois de temps j'obtenais mon brevet de divemaster et j'avais plongé dans 4 pays différents. Lors de ces diverses escapades dans les pays d'Asie du Sud Est, j'ai pris conscience de la manière de voyager comme les "backpackers", ces voyageurs au long cours qui passent de pays en pays avec leur billet tour du monde. L'envie de faire pareil un jour s'empara de moi.

A la fin de la mission de Singapour il me restait 2 semaines de congé. Comprenant qu’en si peu de temps je ne pouvais pas visiter toute l’Australie (et y plonger surtout), j’optais de visiter “toute” la Nouvelle Zélande. J’ai vite compris qu’en 2 semaines je n’aurais pas fait grand-chose (Ben oui, je n’y connaissais rien). J’ai entendu parler du “VISA Vacances Travail” dans une auberge. Retour en Belgique, je lis que le prince Philippe a signé l’accord pour ce VISA. J’écris aux affaires étrangères de la Belgique et de l’Australie pour demander où cela en est ? L’Australie me répond après 1 mois pour me dire que c’est au niveau de la Belgique que cela bloque. La Belgique me répond après 6 mois pour dire “C’est quoi un VISA Vacances Travail” ? Je décide donc de démissionner et de partir avec un VISA de touriste longue durée.

Deux mois avant le départ, un ami apprenant l’Anglais à Dublin en Irlande me demande si je ne veux pas venir le rejoindre et faire une randonnée avec lui (3 jours dans les Wicklow Mountains). Il me demande si j’ai des bottines de randonnée et des chaussettes de randonnée. Je rétorque “y’a des chaussettes de randonnées ?” et je ne le sais pas encore, je ne connais rien à la randonnée malgré la marche avec les scouts. On suit un chemin du livre “Walking in Ireland - Lonely Planet” et après un jour dégueulasse on a des ampoules et on décide d’abandonner. Pas évident de faire 20km de randonnée. Echec clair. En tout cas j’ai des bottines de marche et je vais en avoir besoin en Nouvelle Zélande, pays dont on vante les paysages du "Seigneur des anneaux" que l'on découvre à pied.

Vers la mi-2004 j’arrive en Océanie avec mon matériel de plongée, avec le but d’y plonger au maximum. Un soir, dans une rue de Sydney, je vois une affiche pour le BANFF tour, sorte de soirée avec des films de montagne et d’aventure. Je décide d’y aller et j’adore cette soirée de documentaires. Je découvre qu’il existe des gens qui font des choses extraordinaires. Dans une librairie j’achète un Atlas routier et je tombe sur le “Walking in Australia - Lonely Planet” que j’achètes également. Quelques semaines plus tard, j'achète ma première voiture, je pars faire le tour de l’Australie avec un objectif : voir un maximum de choses : paysages, randonnées, plongées. Je partage mes photos sur un blog. Les amis aiment et mes photos sont apparemment belles. J'ai décidé qu’au retour je ferai une exposition sur ces 12 mois en Australie, Nouvelle Zélande, Fidji, Polynésie Française et Nouvelle Calédonie. Je m'improvise photographe-voyageur et baroudeur.

Mon premier contact avec le film d'aventure fut celui de l'aventurier australien Jon Muir "Alone Across Australia". Je fus directement conquis par la beauté de son défi et je réalisais que c'était personnellement très gratifiant d'accomplir quelque chose hors du commun en harmonie complète avec la nature tout en trouvant les limites de sa propre survie. Je découvre avec ce film le concept d’autonomie complète et même de trouver sa propre nourriture et eau. L’exploit de Jon Muir est incroyable. Je découvre plus tard que son épouse est Belge. A Darwin, je vois le film primé “Touching the void”. Autre film donnant une leçon sur l'espoir et la force mentale qu'on peut dégager pour s'en sortir si on veut vivre.

A Alice Springs, je rencontre trois Lillois. On décide de faire deux jours et 30 km des 232 km du trek Larapinta qui traverse les Montagnes de l’Outback. On adore tellement qu’on se dit qu’un jour il faudra revenir faire cette randonnée au complet.

L’année de voyage écoulée (43.000 km en voiture, 2000 km à pied, 100 plongées), je monte une expo photo en France. Je rencontre une personne de l'organisation "Exploration du monde" qui, impressionnée par ce que j'ai accompli, m’invite à venir voir la séance de projection de Sylvain Tesson, écrivain et aventurier Français. Après la conférence, Sylvain a besoin d’internet, je l’invite chez mes parents et il voit le poster de mon exposition. Il me dit que si j’ai aimé faire cela que je devrais continuer, trouver un projet d’aventure. Il m’invite à venir à Paris voir une autre conférence sur le tour du Lac Baikal en hiver en sidecar (motocyclette à panier adjacent). Le soir dans son appartement, je discute avec des réalisateurs et voyageurs de tous azimuts. Je commence à m'intéresser aux aventuriers-explorateurs et au vocabulaire utilisé. Je repense au Larapinta et n’ayant pas le budget pour payer la logistique pour déposer des vivres et de l’eau pour tous les 3 jours, je me dis qu’il est peut-être envisageable de faire le trek complet en autonomie complète et sans aucune assistance. Un défi qui semble impossible mais je commence quand-même mes recherches. D’autres idées me viennent à l’esprit car je connais bien l’Australie.

Je décide alors de repartir vivre en Australie en 2006-2007. Je travaille comme serveur dans un restaurant à Newtown (Sydney) et commence à préparer mes 3 premières aventures-expéditions. Pour la première expédition, il me faut louer un 4*4 et trouver des gens qui veulent bien me déposer à l’autre bout du Larapinta et du Mont Zeil. Ce sommet est le plus haut de l'Outback et n'est pas relié au Larapinta. Je planifie une traversée complète du parc national d'Ouest en Est avec l'ouverture d'une nouvelle voie pour atteindre le Mont Zeil. C'est la naissance du projet "The Mountains of the Outback". Un couple de touristes Franco-Suédois dans mon auberge de jeunesse à Alice Springs vient de traverser le désert de Simpson avec leur 4*4, ils ont l’expérience nécessaire et acceptent. Par curiosité, je leur demande s’il y a de beaux chemins de randonnée dans le Simpson car je n’en ai jamais entendu parler. Ils me disent “y’a rien, c’est le Simpson, c’est LE désert” Je ne le sais pas encore. Ma quatrième expédition et première expédition d’exploration pure et avec un volet scientifique sera en 2008 dans le désert de Simpson. La suite se trouve sur les posts de mon blog.

Mes centres d’intérêts

Les voyages des autres, les aventures, les défis de l'homme moyen ou des grands explorateurs. Pour moi, l'important n'est pas d'aller sur l'Everest mais de faire le maximum avec ce que l'on possède. Et cela dans le respect des cultures humaines et de la nature. Je respecte les records et les défis, qui ont un but personnel ou éducatif qui de plus ne se font pas au détriment d'autres vies ou de notre environnement.

La nature et sa préservation, le développement durable et essayer de consommer le moins possible d'Energie (eau, électricité, déchets). Réduisons nos besoins en énergies !!! Trouver des solutions alternatives à l'automobile. Encourager le retour au nomadisme, la liberté que l'homme moderne a perdu.

La musique est mon puissant anti-stress avec le chocolat. Je ne sais jouer d'aucun instrument. J'écoute plutôt du punk-pop-rock ou de la très bonne techno. Je sais taper du pied ou souffler dans un harmonica mais attention aux oreilles.

Je ne regarde plus beaucoup la télévision, sauf les émissions intéressantes et le journal. Certains films mais pas le sport, quoique j'apprécie le mondial de football. Je préfère faire du sport bien que je ne pratique aucun sport depuis 1994, mais je sais rester actif pour ne pas rouiller. Depuis fin 2018, je vais à la salle de sport pour m’entretenir me renforcer.

A part des magazines ou revues je ne lis peu. Je passe mon temps à faire autre chose comme créer. C'est mon passe-temps favori, transformer une idée ou rêve en projet et le réaliser. Je commence à lire des récits d'aventure, ils m'inspirent, me font voyager et me donne conscience que l'homme n'a pas fini d'explorer.

Le cinéma m'intéresse. J'aimerai mettre sur pellicule des petits reportages ou histoires que j'aurai écrit.

J'aime le privilège de rentrer en symbiose avec la nature. Les randonnées en solitaire que j'ai faites en Océanie m'ont permis de me dépasser, de voir de superbes paysages et régulièrement d'approcher la vie animale.

La plongée sous-marine est ma première passion. La peur liée à chaque rencontre nouvelle avec une vie inconnue me fascine. Nous ne sommes pas faits pour vivre dans cet élément liquide et pourtant le risque d'y évoluer en vaut la peine. Le respect de ce monde et des règles de cette activité exigeante sont nécessaires pour revenir sur la terre ferme sans problème. Aujourd'hui c'est une activité qui est pratiquée par de plus en plus de gens. J'espère simplement que nous ne sommes pas occupés à changer les comportements des poissons envers nous. Nous venons des océans, et il est grand temps que nous tous prenions conscience qu'il faut préserver le berceau de la vie.

Je m'intéresse à l'art en général et plus particulièrement à la peinture contemporaine. Je visite régulièrement galeries d'art et musées.

Influences

Cette partie décrit des personnes, textes, citations, événements, films etc. qui ont exercé une influence sur moi.

La peur des sports extrêmes et à risques

On évoque deux sortes de peur : celle qui paralyse et celle qui prévient du danger. La première empêche souvent la majorité des personnes de se dépasser. La seconde ouvre la porte à des émotions inconnues de la majorité. Des instants que le guide de haute montagne V. Renard définit comme des moments de plaisirs intenses que l'on ne peut ressentir qu'après s'être mis en position de risque mortel. La recherche de sensations, ce serait donc là l'unique moteur de ces sportifs hors normes ? N'ont-ils pas des rêves de gloire, des appétits de fortunes rapidement gagnées ?

Extrait d'un article du VIF l'EXPRESS, magazine Belge

"La raison pour laquelle j'aime la mer, je ne peux pas l'expliquer. C'est physique. Lorsque vous plongez, vous commencez à vous sentir comme si vous étiez un ange."

Commandant Jacques-Yves Cousteau

La charte du Dogme95 et ses 3 premiers films danois : Festen, Idioterne (Les idiots), Mifunes Sidste Sang.

La charte décrit les règles pour réaliser des films réels, sans effets où l'émotion prime. Ces films sont respectivement de Thomas Vinterberg, Lars Von Trier et Søren Kragh-Jacobsen

Touching the Void (La mort suspendue)

Film retraçant l'histoire vraie des alpinistes Anglais Joe Simpson & Simon Yates lors de l'ascension en 1985 au Pérou de la Siula Grande. Un des plus beau combat de survie dans la montagne.

Weezer (Blue), Green Day (Dookie), The Rentals (7 more minutes, The Return), K's Choice (Paradise in me), Tears for Fears (Greatests Hits)

Albums qui ont tournés plus de 100 fois dans mon lecteur CD et m'ont donné la pêche lors de mes examens

Jon Robert Muir, Aventurier Australien

Probablement l'aventurier le plus complet de nos jours. L'Everest, le pôle Nord, le pôle Sud et le premier homme à avoir traversé l'Australie seul, sans aide ni ravitaillement en 128 jours, de Port Augusta à Burketown

« Si on le veut, tout rêve peut devenir un projet. Ensuite, on peut découper son projet en petits bouts, et les prendre les uns après les autres, comme on gravit une montagne par étapes. Trop de gens se croient prisonniers de leur vie. Ils se trompent. Nous sommes tous libres, surtout nous, les Européens, particulièrement privilégiés. Il ne tient qu’à nous de sortir des sentiers battus »

Extrait de la page 77 du VIF/L’EXPRESS N°2802 du 18/2/2005

Propos de Maud Fontenoy, parti à la rame de Lima au Pérou et arrivée à Hiva Oa aux Marquises. Elle a aussi traversé l'Atlantique


NL - Korte algemene biografie

Louis-Philippe Loncke is ontdekkingsreiziger, avonturier, consultant, filmregisseur, coach en ondernemer. Hij is ingenieur met een diploma management. In 2002 werd hij voor zijn werk naar Singapore gestuurd en begon hij te duiken. Twee jaar later reisde, dook en wandelde hij een heel jaar in Australië en Nieuw-Zeeland. Hij liep in totaal 2000 km en maakte 100 duiken. Nadat hij enkele ontdekkingsreizigers in Europa had ontmoet, ging hij terug naar Australië om zijn eerste 3 expedities te voltooien. Allemaal wereldprimeurs.

Hij heeft vele expedities voltooid, waaronder extreme solotrektochten door woestijnen, lange afstand zeekajakken op rivieren en meren, wetenschappelijke expedities en milieubewustzijn. De meeste van zijn expedities werden voorbereid terwijl hij voltijds werkte als IT/privacy consultant. Na vele jaren van expedities (2006-...) begon hij in 2021 eindelijk films te maken.

Hij droeg de vlam voor de Olympische Spelen van Londen in 2012, is levenslid van de Explorers Club, werd verkozen tot Fellow van de Royal Geographic Society en ambassadeur van het Jane Goodall Instituut in België. In 2014 werd hij door Dr. Goodall zelf "Sir Iguana", geridderd voor jeugd, dieren en planten in het Europees Parlement. Hij was 5 jaar lid van JCI (Junior Chamber International) (2013-2017).

Met zijn bedrijf werkt hij als zelfstandig consultant, doet expeditie voorbereidend advies en bereidt zijn expedities en films voor. In 2011 lanceerde hij een startup Expedb (Expedition Database) wat een online expeditie encyclopedie is: een inspiratiebron voor jonge ontdekkingsreizigers, avonturiers, wetenschappers en het publiek. Hij weet dat als meer mensen geïnspireerd worden door expedities en de natuur, ze meer om het milieu zullen gaan geven. Zijn levensdoel zou zijn om de aanplant van een miljard bomen te kunnen planten en financieren.

Hij geeft inspirerende en zakelijke leiderschapstoespraken. Hij heeft verschillende TEDx-talks gegeven. Hij past de lessen die hij tijdens zijn bedrijfsmissies heeft geleerd toe op zijn expedities en gebruikt zijn expeditie-ervaring in zijn werk.

Lange biografie - Hoe ben ik een avonturier en ontdekkingsreiziger geworden?

Ik weet niet of te vroeg geboren worden een teken is van aanleg voor reizen en ontdekken. Maar als dat zo is, had ik het moeten weten voor mijn 25ste, toen ik echt begon te reizen. Daarvoor waren mijn vakanties meestal relaxen met mijn ouders op het strand en daarna scoutskampen. De Scouts was de enige activiteit die me in contact bracht met de natuur tot ik klaar was met mijn studies.

Het klikte allemaal in verschillende fasen. Ik had net mijn kwartje (eeuw) bereikt en mijn werkgever bood me een project van zes maanden aan in New York. Maar na de aanslagen van Bin Laden en de economische crisis van 2001 kon het budget van het bedrijf het zich niet meer veroorloven om mij naar de VS te sturen, maar alleen naar Singapore voor 4 maanden. Ik wist niet hoe ik dit land op een kaart moest plaatsen. Een collega die er net van was teruggekeerd, raadde me aan diepzeeduiklessen te nemen, wat ik deed zodra ik in de kosmopolitische stad aankwam, het virus van de onderwaterwereld en de opwinding voor het onbekende hadden me bereikt. Na 6 maanden had ik mijn duikbrevet gehaald en had ik in 4 verschillende landen gedoken. Tijdens deze verschillende escapades in Zuidoost-Aziatische landen, werd ik me bewust van hoe te reizen zoals de backpackers, die langeafstandsreizigers die van land tot land gaan met hun wereldticket. Het verlangen om ooit hetzelfde te doen maakte zich van mij meester.

Aan het einde van de missie in Singapore had ik nog twee weken verlof over. Omdat ik begreep dat ik in zo'n korte tijd niet heel Australië kon bezoeken (en er vooral kon duiken), koos ik ervoor "heel" Nieuw-Zeeland te bezoeken. Ik besefte al snel dat ik in 2 weken niet veel zou hebben gedaan (ja, ik wist van niets). In een hostel hoorde ik over het "Working Holiday Visa". Terug in België lees ik dat Prins Filip de overeenkomst voor dit VISA heeft ondertekend. Ik schrijf naar Buitenlandse Zaken van België en Australië om te vragen wat de status is. Australië antwoordt me na 1 maand dat het op het niveau van België is dat dat blokkeert. België antwoordt na 6 maanden om te zeggen "Wat is een Working Holiday VISA"? Dus besloot ik ontslag te nemen en te vertrekken met een toeristen VISA op lange termijn.

Twee maanden voor vertrek vraagt een vriend die Engels leert in Dublin, Ierland, me of ik niet mee wil gaan voor een wandeling (3 dagen in de Wicklow Mountains). Hij vraagt me of ik wandelschoenen en -sokken heb. Ik antwoord "bestaan er wandelsokken?" en ik weet het nog niet, ik weet niets van wandelen ondanks dat ik de scouts deed. We volgen een pad uit het boek "Walking in Ireland - Lonely Planet" en na een walgelijke dag krijgen we blaren en besluiten het op te geven. Niet makkelijk om 20km te wandelen. Duidelijk een mislukking. Maar goed, ik heb wandelschoenen en die zal ik nodig hebben in Nieuw-Zeeland, een land waarvan de landschappen in het boek "Lord of the Rings" worden geprezen en dat je te voet kunt ontdekken.

Rond half 2004 kwam ik in Oceanië aan met mijn duikuitrusting, met als doel zoveel mogelijk te duiken. Op een avond, in een straat in Sydney, zie ik een poster voor de BANFF tour, een soort avond met berg- en avonturenfilms. Ik besluit te gaan en vind deze avond met documentaires geweldig. Ik ontdek dat er mensen zijn die buitengewone dingen doen. In een boekwinkel koop ik een wegenatlas en kom ik "Walking in Australië - Lonely Planet" tegen, die ik ook koop. Een paar weken later koop ik mijn eerste auto, ik trek door Australië met één doel: zoveel mogelijk dingen zien: landschappen, wandelingen, duiken. Ik deel mijn foto's op een blog. Vrienden vinden het leuk en mijn foto's zijn blijkbaar mooi. Ik besloot dat ik bij terugkomst een tentoonstelling zou maken over deze 12 maanden in Australië, Nieuw-Zeeland, Fiji, Frans-Polynesië en Nieuw-Caledonië. Ik improviseer mezelf als reiziger-fotograaf en backpacker.

Mijn eerste contact met avonturenfilms was die van de Australische avonturier Jon Muir "Alone Across Australia". Ik was onmiddellijk gewonnen door de schoonheid van zijn uitdaging en ik besefte dat het persoonlijk zeer bevredigend was om iets buitengewoons te volbrengen in volledige harmonie met de natuur, terwijl je de grenzen van je eigen overleving opzoekt. Ik ontdekte met deze film het concept van volledige autonomie en zelfs het vinden van je eigen voedsel en water. De prestatie van Jon Muir is ongelooflijk. Later ontdek ik dat zijn vrouw Belgische is. In Darwin zie ik de bekroonde film "Touching the void". Weer een film die een les geeft over hoop en de mentale kracht die je kunt opbrengen om door te komen als je wilt leven.

In Alice Springs ontmoet ik drie mensen uit Lille (Rijsel). We besluiten twee dagen en 30 km van de 232 km lange Larapinta-tocht door de Outback Mountains te doen. We vinden het zo leuk dat we tegen onszelf zeggen dat we op een dag terug moeten komen om de hele tocht te doen.

Na een jaar reizen (43.000 km met de auto, 2.000 km te voet, 100 duiken) zet ik een fototentoonstelling op in Frankrijk. Ik ontmoet iemand van de organisatie "Exploration du monde" die, onder de indruk van wat ik bereikt heb, me uitnodigt om te komen kijken naar de conferentie van Sylvain Tesson, Frans schrijver en avonturier. Na de conferentie heeft Sylvain internet nodig, ik nodig hem uit bij mijn ouders thuis en hij ziet de poster van mijn tentoonstelling. Hij zegt me dat als ik dit leuk vond om te doen, ik verder moet gaan, een avontuurlijk project moet zoeken. Hij nodigt me uit om naar Parijs te komen voor een andere conferentie over de tocht op het Baikalmeer in de winter per zijspan (motorfiets met aangebouwde mand). S Avonds in zijn flat praat ik met filmmakers en reizigers uit de hele wereld. Ik begin me te interesseren voor avonturiers-ontdekkers en het gebruikte vocabulaire. Ik denk aan de Larapinta en omdat ik niet het budget heb om de logistiek te betalen om elke 3 dagen voedsel en water te krijgen, bedenk ik dat het misschien mogelijk is om de hele tocht in volledige autonomie en zonder hulp te doen. Een uitdaging die onmogelijk lijkt, maar ik begin mijn onderzoek toch. Andere ideeën komen in me op omdat ik Australië goed ken.

In 2006-2007 besloot ik terug te gaan naar Australië. Ik werk als ober (kelner) in een restaurant in Newtown (Sydney) en begin mijn eerste 3 avontuurlijke expedities voor te bereiden. Voor de eerste expeditie moest ik een 4WD huren en mensen bereid vinden me af te zetten aan de andere kant van de Larapinta en Mount Zeil. Deze piek is de hoogste in de Outback en is niet verbonden met de Larapinta. Ik plan een volledige doorsteek van het nationale park van west naar oost met de opening van een nieuwe route om Mount Zeil te bereiken. Dit is de geboorte van het project "The Mountains of the Outback". Een paar Frans-Zweedse toeristen in mijn hostel in Alice Springs waren net met hun 4WD de Simpson Desert overgestoken. Uit nieuwsgierigheid vraag ik hen of er in de Simpson mooie wandelroutes zijn, want daar heb ik nog nooit van gehoord. Ze vertellen me "er is niets, het is de Simpson, het is DE woestijn" Ik weet het nog niet. Mijn vierde expeditie en eerste pure verkenningsexpeditie met een wetenschappelijke component zal in 2008 in de Simpson woestijn zijn. De rest staat op mijn blog posts.

Mijn interesses

Reizen van anderen, avonturen, de uitdagingen van de gemiddelde mens of van de grote ontdekkingsreizigers. Voor mij is het belangrijkste niet om naar de Everest te gaan, maar om het maximale te doen met wat we hebben. En dit met respect voor menselijke culturen en de natuur. Ik respecteer records en uitdagingen die een persoonlijk of educatief doel hebben en die niet ten koste gaan van andere levens of ons milieu.

De natuur en het behoud ervan, duurzame ontwikkeling en proberen zo weinig mogelijk energie te verbruiken (water, elektriciteit, afval). Laten we onze energiebehoefte verminderen! Alternatieve oplossingen vinden voor de auto. Een terugkeer naar het nomadisme aanmoedigen, de vrijheid die de moderne mens verloren heeft.

Muziek is mijn krachtige stressverlichter, samen met chocolade. Ik kan geen enkel instrument bespelen. Ik luister naar punk-pop-rock of echt goede techno. Ik kan met mijn voet tikken of op een harmonica blazen, maar wees voorzichtig voor uw oren.

Ik kijk niet veel televisie meer, behalve interessante programma's en het journaal. Sommige films, maar geen sport, hoewel ik wel van het wereldkampioenschap voetbal geniet. Ik doe het liefst aan sport, ook al heb ik sinds 1994 niet meer gesport, maar ik weet hoe ik actief moet blijven zodat ik niet roestig word. Sinds eind 2018 ga ik naar de fitness zaal om mezelf te onderhouden en te versterken.

Behalve tijdschriften lees ik niet veel. Ik besteed mijn tijd aan andere dingen zoals creëren. Dit is mijn favoriete hobby, een idee of droom omzetten in een project en het laten realiseren. Ik ben begonnen met het lezen van avonturenverhalen, ze inspireren me, doen me reizen en maken me ervan bewust dat de mens nog niet klaar is met ontdekken.

Ik ben geïnteresseerd in cinema. Ik zou graag kleine reportages of verhalen die ik geschreven heb op film zetten.

Ik hou van het voorrecht om in symbiose met de natuur te zijn. De solo-wandelingen die ik in Oceanië heb gemaakt, hebben me in staat gesteld mezelf te overtreffen, prachtige landschappen te zien en regelmatig het dierenleven te benaderen.

Duiken is mijn eerste passie. Ik ben gefascineerd door de angst die gepaard gaat met elke nieuwe ontmoeting met onbekend leven. Wij zijn niet gemaakt om in dit vloeibare element te leven en toch is het risico om te evolueren de moeite waard. Respect voor deze wereld en de regels van deze veeleisende activiteit zijn noodzakelijk om zonder problemen naar het droge terug te keren. Vandaag de dag is het een activiteit die door steeds meer mensen wordt beoefend. Ik hoop alleen dat we niet bezig zijn het gedrag van de vissen tegenover ons te veranderen. Wij komen uit de oceanen, en het is hoog tijd dat we ons allemaal bewust worden van de noodzaak om de bakermat van het leven te behouden.

Ik ben geïnteresseerd in kunst in het algemeen en hedendaagse schilderkunst in het bijzonder. Ik bezoek regelmatig kunstgalerijen en musea.

Invloeden

Deze rubriek beschrijft mensen, teksten, citaten, gebeurtenissen, films enz. die een invloed op mij hebben gehad.

Angst voor extreme en risicovolle sporten

Er zijn twee soorten angst: de angst die verlamt en de angst die waarschuwt voor gevaar. De eerste weerhoudt de meeste mensen er vaak van zichzelf te overtreffen. De tweede opent de deur naar emoties die de meerderheid niet kent. Momenten die de hooggebergtegids V. Renard definieert als momenten van intens genot die alleen kunnen worden gevoeld nadat men zich in een positie van levensgevaar heeft gebracht. Is de zoektocht naar sensaties de enige drijfveer van deze buitengewone sporters? Hebben zij geen dromen van glorie, geen honger naar snelle winsten?

Uittreksel uit een artikel in VIF l'EXPRESS, een Belgisch tijdschrift

"De reden waarom ik van de zee hou, kan ik niet uitleggen. Het is fysiek. Als je duikt, voel je je als een engel."

Kapitein Jacques-Yves Cousteau

Het Dogme95 charter en de eerste 3 Deense films: Festen, Idioterne (The Idiots), Mifunes Sidste Sang.

Het handvest beschrijft de regels voor het maken van echte films, zonder effecten, waar emotie voorop staat. Deze films zijn van respectievelijk Thomas Vinterberg, Lars Von Trier en Søren Kragh-Jacobsen.

Touching the Void

Deze film vertelt het waargebeurde verhaal van de Engelse klimmers Joe Simpson & Simon Yates tijdens hun beklimming van de Siula Grande in Peru in 1985. Een van de mooiste overlevingsstrijd in de bergen.

Weezer (Blue), Green Day (Dookie), The Rentals (7 more minutes, The Return), K's Choice (Paradise in me), Tears for Fears (Greatest Hits).

Albums die meer dan 100 keer in mijn cd-speler zijn afgespeeld en me een oppepper gaven tijdens mijn examens

Jon Robert Muir, Australische avonturier

Waarschijnlijk de meest complete avonturier van deze tijd. Everest, Noordpool, Zuidpool en de eerste man die Australië alleen doorkruiste, zonder hulp en zonder bevoorrading, in 128 dagen van Port Augusta naar Burketown.

"Als je wilt, kan elke droom een project worden. Dan kun je hem opdelen in kleinere brokken en ze een voor een aanpakken, zoals je een berg in etappes beklimt. Te veel mensen denken dat ze gevangenen van hun leven zijn. Ze vergissen zich. We zijn allemaal vrij, vooral wij Europeanen, die bijzonder bevoorrecht zijn. Het is aan ons om buiten de gebaande paden te treden.

Uittreksel uit pagina 77 van VIF/L'EXPRESS nr. 2802 van 18/2/2005

Maud Fontenoy, die van Lima in Peru naar Hiva Oa in de Markiezen roeide. Ze stak ook de Atlantische Oceaan over